De cultuurfondsen gaan ons behoeden voor ontaarde kunst. Op zich wel handig voor mensen zoals ik die niet erg thuis zijn in de kunstwereld. Dan krijgen mensen zoals ik tijdens schaarse museumbezoeken kunst te zien die uit een inclusieve cultuursector, komt met diversiteit van makers en publiek en pluriformiteit van uitingen. Uiteraard wel binnen de kaders van het fatsoenlijke. Want ontaarde kunst die het links egalitaire gelijkheidsbeginsel bevraagd is niet gewenst.
Dan weet ik dat Theo van Gogh, Kirac (‘'Het toppunt was wel de tentoonstelling van Zanele Muholi, waarbij de bezoeker geacht werd geïnteresseerd te zijn in de luie spinsels van een verwende snol, alleen omdat ze uit Zuid-Afrika komt, lesbisch en zwart is.'’) Gregorius Nekschot en andere creatievelingen het verkeerde beeld uitdragen.
Dat maakt het toch wel overzichtelijk en makkelijk om in de pas te lopen.